Komety

Chyba nadszedł czas żebym wpisał coś nowego bo robi się nudno. Spróbuje przybliżyć Wam pojęcie ..Kometa..

KOMETA

KOMETA -Słowo kometa pochodzi od łacińskiego cometes, które zostało zaczerpnięte od greckiego komē oznaczającego włosy na głowie. Jako pierwszy określenia komētēs użył Arystoteles, opisując je jako gwiazdy z włosami. jest to małe ciało niebieskie, które porusza się w układzie planetarnym, oraz która pojawia się w pobliżu gwiazdy centralnej. Ciepło tej gwiazdy powoduje, że wokół komety powstaje koma, czyli gazowa otoczka. W przestrzeń kosmiczną jądro komety wyrzuca materię, tworzącą dwa warkocze kometarne – gazowy i pyłowy, skierowane pod różnymi kątami do kierunku ruchu komety. Gazowy warkocz komety jest zawsze zwrócony w kierunku przeciwnym do gwiazdy, co spowodowane jest oddziaływaniem wiatru słonecznego, który "wieje" zawsze od gwiazdy
Jądro komety zbudowane jest z mieszaniny pyłów i drobnych odłamków skalno-lodowych, składających się z lodu wodnego, zestalonego dwutlenku węgla, amoniaku i metanu.

Kometa Hale'a-Boppa

Kometa McNaughta

Animacja przedstwiajaca ruch komety

KOMETY OKRESOWE - Animacja z prawej przedstawia A- gwiazda, B- orbita najdalszej planety, C- kometa. Komety okresowe powracają do centrum układu planetarnego regularnie, co kilkadziesiąt, kilkaset (a nawet w dłuższych okresach) lat, bo poruszają się po bardzo wydłużonych orbitach eliptycznych.
Komety okresowe powracają do centrum układu planetarnego regularnie, co kilkadziesiąt, kilkaset (a nawet w dłuższych okresach) lat, bo poruszają się po bardzo wydłużonych orbitach eliptycznych.
Komety powstaja z malych cial ktore otaczaja gwiazdy posiadajace uklad planetarny takich jak Obłok Oorta. Obłoki takie są pozostałością po procesie formowania się większych obiektów i najczęściej znajdują się poza orbitami najdalszych planet.

Obłok Oorta oraz Pas Kuipera

Wlasciwosci komet-  Według jednej z hipotez w czasie zbliżania się komety do wnętrza układu planetarnego, promieniowanie gwiazdy centralnej powoduje topienie i parowanie zewnętrznych warstw jej jądra złożonych z lodu oraz wielu innych składników. Strumienie pyłu i gazu formują bardzo rozrzedzoną atmosferę, nazywaną komą, która wystawiona jest na oddziaływanie ciśnienia promieniowania oraz wiatru słonecznego. Zjonizowany gaz jest odpychany w kierunku od Słońca, poruszając się zgodnie z liniami pola magnetycznego. Pył pozostaje na torze przelotu komety, co powoduje, że wytworzony z niego warkocz jest niekiedy zakrzywiony. Jądro komety ma średnicę od 0,1 do 40 km^[2], a średnica komy wynosi od 50 tysięcy do 250 tysięcy km^[3].Komety okresowe pochodzą prawdopodobnie z Obłoku Oorta, nazwanego tak na cześć Jana Hendrika Oorta, który jako pierwszy postawił hipotezę dotyczącą istnienia poza Układem Słonecznym chmury małych obiektów^[1] Niekiedy odległe orbity komet zostają zaburzone przez oddziaływanie grawitacyjne, co powoduje, że niektóre z nich kierują się w pobliże gwiazdy centralnej, wchodząc na długie orbity eliptyczne lub poruszając się po paraboli czy hiperboli.
Kometa i warkocz sa podswietlane przez slonce dlatego sa tak bardzo widoczne.

Strugi gazu wyrzucane przez Kometę Borrelly'ego

 Zdjecie po lewej przedstawia strugi gazu wyrzucane przez Komete Borrelly'ego.W 1996 r. stwierdzono, że komety emitują promieniowanie rentgenowskie^[4], co zaskoczyło astronomów, którzy wcześniej nie przewidzieli tego fenomenu. Źródłem promieniowania rentgenowskiego mogą być zderzenia rozpędzonych jonów pochodzących z wiatru słonecznego z atomami zawartymi w atmosferze komety, co prowadzi do emisji w zakresie promieniowania rentgenowskiego oraz dalekiego ultrafioletu^[5]. I taka ciekawostka na koniec. Kometa odbija do 4 % swiatla slonecznego, a Asfalt odbija do 7%.

Orbita komety Kohoutka oraz Ziemi.

PARAMETRY ORBIT - Komety są klasyfikowane według okresu obiegu na krótkookresowe (okresowe), które całą orbitę pokonują w czasie mniejszym niż 200 lat oraz długookresowe z większym czasem obiegu. Każdych z tych rodzajów komet jest trwale związany grawitacyjne z gwiazdą.Współczesne obserwacje pozwoliły na wykrycie kilku komet poruszających się po hiperbolach, których obecność można przypisać grawitacyjnemu oddziaływaniu Jowisza. Jeżeli komety dotarły do Układu Słonecznego z przestrzeni międzygwiezdnej, powinny poruszać się z prędkościami typowymi dla względnego ruchu gwiazd (dziesiątki kilometrów na sekundę). Takie obiekty mają dodatnią całkowitą energię mechaniczną i poruszają się po szczególnie wydłużonych torach hiperbolicznych. Szacunki wskazują, że w ciągu jednego stulecia w obszarze wyznaczanym przez orbitę Jowisza mogą pojawić się cztery komety hiperboliczne. Szacunek jest na tyle niepewny, że faktyczna ich liczba może być różna o jeden lub dwa rzędy wielkości.Kometa Enckego jest kometą okresową o jednym z najkrótszych czasów obiegu wokół Słońca. Jej orbita nigdy nie pozwala tej komecie na oddalenie się od gwiazdy centralnej na odległość większą niż promień orbity Jowisza.
Wprowadzono też specjalne przedrostki oznaczające typ komety:

• P/ – kometa okresowa,
• C/ – kometa nieokresowa,
• X/ – kometa, dla której nie udało się określić dokładnej orbity,
• D/ – zagubiona kometa lub taka, która uległa zniszczeniu,
• A/ – kometa, która potem okazała się innym obiektem (planetoidą, planetą karłowatą, itp.)

Planety Układu Słonecznego

                                                                     Układ Słoneczny




















Jak wszyscy wiemy nasz Wszechświat składa się miedzy innymi z Układu słonecznego który przedstawiony jest na zdjęciu troszkę wyżej. Mniej więcej spróbuje Wam przybliżyć co to takiego jest ten  
Układ Słoneczny.

Jest to układ planetarny który składa się miedzy innymi ze Słońca, oraz ciał niebieskich które nazywane są dalej planetami.
W naszym Układzie Słonecznym znajduje się 8 planet. Opis planet znajduje się niżej. W Układzie znajduje się również 160 księżyców, wiele księżyców karłowatych, oraz miliardy małych ciał Układu Słonecznego, do których zalicza się planetoidy, komety, meteoroidy i pył międzyplanetarny.

Planety według kolejności od Słońca :                     
                                                                                   

- Merkury - Jest to planeta znajdująca się najbliżej Słońca. Gołym okiem można ją zobaczyć jedynie tuż przed wschodem i tuż po zachodzie Słońca.
Temperatura powierzchni waha się od −183 °C do 427 °C. (Ciekawi mnie tylko temperatura minusowa ponieważ planeta znajduje się bardzo blisko Słońca) Posiada duże żelazne jądro które generuje pole magnetyczne, o natężeniu stokrotnie mniejszym od ziemskiego. Merkury ma jedną z największych gęstości spośród planet Układu Słonecznego^[4] , a to dzięki wielkości swojego Jądra.(nieznacznie większą ma Ziemia). Merkury nie ma naturalnych satelitów.,






  - Wenus - Druga planeta Układu.  Jej obserwowana wielkość gwiazdowa sięga -4,6^m i jest wystarczająca, aby światło odbite od Wenus powodowało powstawanie cieni.Ciśnienie atmosferyczne na powierzchni planety jest ok. 92 razy większe niż na Ziemi. W związku z tym, że Wenus jest bliżej Słońca niż Ziemia, zawsze jest ona widoczna w niewielkiej odległości od niego. Odległość Wenus od Ziemi waha się od 40 do 259 mln km. Nazwa planety wzięła się od rzymskiej bogini miłości, Wenus ponieważ widoczna jest jedynie ok. 3 godziny przed wschodem Słońca i tyle sam po zachodzie Słońca. Nazywana jest także Gwiazdą Poranną (Jutrzenką) lub Gwiazdą Wieczorną.

 - Ziemia  -  No i w końcu nasza kochana planeta. Jest piątą co do wielkości w naszym układzie. Pod względem średnicy, masy i gęstości jest to największa planeta skalista Układu. Życie na Ziemi pojawiło się podobno w ciągu pierwszego miliarda lat po uformowaniu. Powłoka Ziemi składa się z biosfery, atmosfery, hydrosfery, litosfery, oraz ozonosfery. Powłoka ozonowa która  zmniejsza natężenie promieniowania ultrafioletowego oraz magnetosfera która odbija cząstki wiatru słonecznego pomogły w rozwinięciu się życia na lądzie i pod wodą. Woda na Ziemi zajmuje 70.8% obszaru, pozostałe 29.2% to kontynenty i wyspy.



- Mars -  Nazwa planety pochodzi od imienia rzymskiego boga wojny – Marsa. Teren planety przypomina teren Ziemi ponieważ znajdują się na niej, Wulkany, doliny, pustynie i polarne czapy lodowe. Z Ziemi kolor Marsa wygląda na rdzawo-czerwony, ponieważ powierzchnia planety zawiera tlenki żelaza. Mars jest planetą wewnętrzną która ma bardzo cienką atmosferę. Na planecie znajduje się wiele kraterów uderzeniowych, podobnie jak na Księżycu. Wiele osób uważa, że Mars w przyszłości może być drugą Ziemią.            
  

- Jowisz - Jest największa planetą Układu Słonecznego. Masa Jowisza jest dwa i pół raza większa niż masa wszystkich planet układu. Jego masa jest nieco mniejsza niż jedna tysięczna masy Słońca. Składa się w trzech czwartych z wodoru i w jednej czwartej z helu; może posiadać także skaliste jądro złożone z cięższych pierwiastków. Powierzchnię planety stanowią nieprzezroczyste wyższe warstwy atmosfery, oraz pokrywa kilka warstw chmur które widać z Ziemi.   Posiada 67 księżyców, z czego 4 znane, nazywane galileuszowymi odkryte przez Galileusza w 1610r. Ganimedes, największy z księżyców, ma średnicę większą niż planeta Merkury.                                                                                                                                                                         

- Saturn - Charakterystyczną cechą planety są pierścienie, które składają się głownie z lodu i w mniejszej ilości z odłamków skalnych. Promień Saturna jest o 9 razy większy od promienia Ziemi. We wnętrzu Saturna panują ciśnienie i temperatura, których nie udało się dotąd uzyskać w laboratoriach na Ziemi.Saturn ma 9 pierścieni, składających się głównie z cząsteczek lodu, z mniejszą ilości skał i pyłu kosmicznego. Jego księżyc Tytan to drugi co do wielkości księżyc w Układzie Słonecznym (po księżycu Jowisza Ganimedesie), jest większy od planety Merkury i jest jedynym księżycem w Układzie Słonecznym posiadającym gęstą atmosferę

 

- Uran - Nazwa planety pochodzi od Uranosa, który był bogiem i uosobieniem nieba w mitologii greckiej. Uran budową i składem chemicznym przypomina Neptuna. Astronomowie czasem umieszczają je w oddzielnej kategorii "lodowych olbrzymów". Atmosfera Urana, chociaż – podobnie jak atmosfery Jowisza i Saturna – składa się głównie z wodoru i helu, zawiera więcej zamrożonych substancji lotnych, takich jak woda, amoniak i metan, oraz śladowe ilości węglowodorów

Uran posiada system pierścieni, magnetosferę i liczne księżyce. System Urana ma unikalną konfigurację wśród planet, ponieważ jego oś obrotu jest silnie nachylona i znajduje się prawie w płaszczyźnie orbity planety.



 

 - Neptun - Nazwa planety pochodzi od rzymskiego boga mórz Neptuna. Neptun jest ponad 17 razy masywniejszy od Ziemi i trochę masywniejszy od swojego bliźniaka, Urana, który ma masę prawie 15 razy większą od masy Ziemi. Krąży wokół Słońca w odległości około 30 razy większej, niż dystans Ziemia-Słońce. Jego symbol astronomiczny to , stylizowana wersja trójzębu Neptuna. Neptun jest jedyną planetą, której istnienie wykazano nie na podstawie obserwacji nieba, ale na drodze obliczeń matematycznych. Atmosfera Neptuna, choć – podobnie jak na Jowiszu i Saturnie – składa się głównie z wodoru i helu wraz ze śladami węglowodorów i prawdopodobnie azotu, zawiera większą ilość tzw. „lodów”, czyli substancji lotnych w warunkach ziemskich, takich jak woda, amoniak i metan.

          

                            Największe znane Planety Karłowate Układu Słonecznego

Rodzaje Galaktyk

   W pierwszym temacie postanowiłem przedstawić wam troszeczkę to co znajduje się nad naszymi głowami. Dokładnie chodzi mi o Wszechświat. Od zawsze mnie to fascynowało, lecz w ostatnim czasie jakoś nie miałem możliwości pogłębiać wiedzy na ten temat. Niżej znajdziecie kilka drobnych informacji które mam nadzieje przydadzą się Wam w przyszłości.         

 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------      


                 
                            Galaktyka Spiralna

Wyróżniamy cztery typy galaktyk, a pierwszą z omawianych są galaktyki spiralne. Jak sama nazwa wskazuje, mają one spiralny kształt, który tworzą 2 lub 3 ramiona wokół gęstego jądra. Galaktyki te zawierają gwiazdy I i II populacji.Galaktyki spiralne oznaczamy literą ..S.. i Dzieli się je ze względu na stosunek wielkości ramion do jądra na: a - jasne jądro i słabo rozwinięte ramiona, b - mniejsze jądro, a ramiona dobrze rozwinięte, c - słabe jądro, wyróżniające się ramiona, d - osobliwa. Galaktyki spiralne stanowią około 75 % wszystkich galaktyk. Przykładem takiej galaktyki jest Mgławica Andromedy, która jest zarazem najbliższą galaktyką przypominająca rozmiarami i kształtem Drogę Mleczną. Drugi podział to podział ze względu na kształt: galaktyki spiralne zwykłe i galaktyki spiralne z poprzeczką. Są to wydłużone struktury przechodzące przez jądro galaktyki, a różnica między nimi a zwykłymi galaktykami spiralnymi polega na tym, że ich ramiona są połączone jasną poprzeczką w jej centrum.



                                  Galaktyka Eliptyczna

Galaktyka posiadająca regularny kulisty lub elipsoidalny kształt o gładkiej strukturze. Galaktyki eliptyczne są pozbawione wewnętrznej struktury; ich obrazy na zdjęciach nie mają wyraźnych granic. Ich jasność powierzchniowa gwałtownie spada od środka w kierunku brzegów.Mają one spłaszczony owalny kształt i składają się z setek milionów gwiazd. Oznaczone zostały przez Edwina Hubble'a jako E, a podaje się je ze stopniem spłaszczenia w skali 0 - 7. Galaktyki eliptyczne zawierają bardzo
  mało pyłu międzygwiezdnego, dlatego też nie widać ich zbyt wiele podczas obserwacji.                                                                                            


                         Galaktyka Nieregularna

Są galaktykami, które nie mają określonego symetrycznego kształtu. Stanowią ok. 5% populacji wszystkich galaktyk.
Wyróżnia się dwa typy galaktyk nieregularnych:

• Irr I, określane też czasami jako skrajne galaktyki spiralne – posiadają pewną strukturę, jednak nie da się ich sklasyfikować do żadnego podtypu galaktyk spiralnych lub eliptycznych.
• Irr II – galaktyki nieposiadające widocznej struktury.

Wyróżnia się też karłowate galaktyki nieregularne (dIrrs). Przykładami galaktyk nieregularnych jest Wielki Obłok Magellana oraz Galaktyka M 82.


     


                         Galaktyka Soczewkowata

 galaktyka w kształcie soczewki. Jest to typ pośredni pomiędzy galaktyką eliptyczną a spiralną. Posiadają one oznaczenie S0, SB0, E8.
Jądro jest podobne do silnie spłaszczonej galaktyki eliptycznej, natomiast wokół znajduje się dysk, ale bez żadnych śladów struktury spiralnej. Galaktyki te nie zawierają młodych gwiazd ani materii międzygwiezdnej, co jest typowe dla galaktyk eliptycznych.














                                Galaktyka Podwójna 

 Podobnie jak w przypadku gwiazd, które tworzą wspólne układy podwójne, potrójne itp., także galaktyki mogą się łączyć w ten sposób. Galaktyki podwójne krążą wokół wspólnego środka masy. Galaktyki składające się na ten obiekt są zwykle galaktykami tego samego typu - albo obie są spiralne, albo eliptyczne. Występuje skłonność do zgodności podtypów, tzn. częściej występuje para galaktyk typu np. Sb-Sb niż typu Sa-Sb. Na zdjęciu obok widać przykład galaktyk spiralnych podwójnych.



                                                               Panorama Drogi Mlecznej

                    Droga Mleczna widziana przez Kosmiczny Teleskop Spitzera NASA

Droga Mleczna – galaktyka spiralna z poprzeczką, w której znajduje się m.in. nasz Układ Słoneczny^{[uwaga 1]}. Droga Mleczna inaczej nazywana jest Galaktyką (dla odróżnienia od innych galaktyk pisaną wielką literą "G"). Zawiera od 100 (wg starszych szacunków) do 400 miliardów (wg nowszych szacunków) gwiazd. Ma średnicę około 100 000 lat świetlnych i grubość ok. 12 000 lat świetlnych^[1].
Na niebie widziana jest jako jasna smuga przecinająca niebo. Wynika to z faktu, że oglądamy dysk Galaktyki z jej wnętrza, jako że Układ Słoneczny znajduje się w pobliżu płaszczyzny tego dysku. Droga Mleczna świeci najjaśniej w okolicy gwiazdozbioru Strzelca, w którym to kierunku znajduje się jej centrum. Pas Drogi Mlecznej sięga na północy do gwiazdozbioru Kasjopei, a na południu do gwiazdozbioru Krzyża Południa. Odzwierciedla to silne nachylenie płaszczyzny równika galaktycznego do płaszczyzny równika. Płaszczyzna Galaktyki jest także silnie nachylona do płaszczyzny ekliptyki, czyli orbity ziemskiej.
Według mitologii greckiej Droga Mleczna powstała z kropli rozlanego mleka, którym Hera karmiła Heraklesa.

Rozpoczęcie pracy z Blogiem

Witam serdecznie wszystkich. Dziś założyłem bloga z myślą o innych. Między innymi blog będzie miał na celu pomaganie innym lub doradzenie w różnych sytuacjach, ale również nie obejdzie się od różnego rodzaju humorów w formie filmu, kawałów, opowiadań. Na razie nie wiem co z czym się je, ale jak tylko ogarnę temat Bloga to na pewno zacznę go rozbudowywać. Do zobaczenia i usłyszenia :)